خیزش سراسری که دو ماه پیش آغاز شد حرکتی انقلابی را علیه رژیم در ایران رقم زده است. این خیزش که پس از کشته شدن مهسا امینی و به رهبری زنان آغاز شد فراگیر و بزرگ شده و حذف نهادهای رژیم آخوندی همچون پلیس امنیت اخلاقی، وزارت ارشاد، بسیج و ولایت فقیه را هدف قرار داده.
با پیوستن بخش‌های مختلف جامعه به جنبش در واکنش به تلاش جمهوری اسلامی برای سرکوب اعتراضات با اعمال خشونت نیروهای مسلح، سپاه، بسیج، و لباس شخصی‌ها، خواست توده‌ها از حذف نهادهای رژیم فراتر رفته، به نقطهای رسیده که در پی پایان دادن به ۴۳ سال دیکتاتوری رژیم است.
مطالبات زنان ایران علیه خفقان و ستم مذهبی، خشونت‌های مردسالارانه، و استثمار سرمایه داری… مطالبات دموکراتیک طبقه‌ی کارگر… مطالبات دموکراتیک و اجتماعی اقلیت‌های قومی و مذهبی همچون اقوام کرد، بلوچ، آذری، و عرب که طی سالیان مورد استثمار مضاعف رژیم بوده‌اند… خواست آزادی جوانان، افراد زیر سی سال جامعه، که ۶۰ درصد جامعه را تشکیل میدهند… و خواست کلی جامعه‌ی ایران برای خلاصی از خفقان تحمیلی… تمام این خواست‌ها در دو ماه اخیر منجر به خیزشی فراگیر شده که بر سر «مردم سرنگونی این رژیم را می‌خواهند» در توافق است و با شعارهای «مرگ بر دیکتاتور» «جمهوری اسلامی نمیخوایم نمیخوایم» «زن زندگی آزادی» «مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر» هم آوا شده.
جنبش زنان و مردم در ایران را سر باز ایستادن نیست
گرچه رژیم آخوندی از هیچ گونه فشار و خشونتی دریغ نکرده و منجر به کشته شدن نزدیک به ۵۰۰ نفر (برخی این شمار را نزدیک به ۱۰۰۰ نفر اعلام می‌کنند) و دستگیر شدن بیش از ۱۵۰۰۰ نفر شده، کارگران ایران در مقابله با رژیم عقب نمی‌نشینند. رژیم جمهوری اسلامی، که مشروعیتش را در چشمان توده‌ها از دست داده، آگاه است که در صورت عقب نشینی از سیاست خشونت خود، قادر به باقی ماندن در قدرت نخواهد بود. از این رو، همواره در تلاش برای افزایش شدت سرکوب توده‌هاست. از همین روست که ۲۲۷ تن از ۲۹۰ عضو مجلس شورای اسلامی درخواست اعدام ۱۴۸۰۰ نفر از معترضان دستگیر شده را با جرم انگاری اعتراضات تحت عناوین «تبانی و اقدام علیه امنیت ملی» «محاربه»، و «فساد فی الارض» به دستگاه قضا اعلام کردند. از سویی دیگر، رژیم خواهان جلوگیری از اتحاد خشم مردم، با استفاده از اختلافات قومی و مذهبی‌ای که طی سالیان به وجود آورده، است و از این رو با اعمال فشار بر سازمان‌ها برای جهت گیری شدید‌تر دست به حملات شدیدتری بر جنبش‌ها در کردستان و بلوچستان زده است.
در حالی که برای بیش از دو ماه کشتار شهروندان در بسیاری از شهرهای کردستان و بلوچستان در حال وقوع بود گزارشهایی از استفاده از گازهای شیمیایی توسط نیروهای رژیم در کشتار شهرهای کردستان به دست رسید. همچنین معترضان اعلام کردند که رژیم در زندان‌ها از خشونت جنسی علیه بازداشت شدگان استفاده کرده است.
با این حال، تمامی مانورها و تلاش‌های رژیم برای غلبه بر مردم با شکست رو به رو شده. نمونه‌ی اخیر این شکست، فراخوان سراسری ۲۴, ۲۵, ۲۶ آبان بود. در این سه روز اعتراضات، که به مناسبت سالگرد ۴۰۰۰ کشته شده‌ی آبان ۹۸ توسط رژیم در جنبشی که در اعتراض بر افزایش قیمت بنزین شکل گرفت بود برگزار شد، تظاهرات ضد رژیم متعددتر شد. اخیرا جوانان در دانشگاه‌ها و دبیرستان‌ها دست به اعتصابات زده‌اند. زنان، کردها، بلوچ‌ها، و کارگران ایران در بسیاری از شهر‌ها و شهرستان‌ها به تظاهرات ادامه میدهند. در همین حال، تاجران و بازاریان، که در زمان انقلاب اسلامی و شکل گیری جمهوری اسلامی از لحاظ ایدئولوژی، اقتصادی، و سیاسی از بزرگترین طرفداران آخوندها بودند هم در همراهی با جنبش کرکره‌های خود را پایین آورده‌اند.
پایان دادن به دیکتاتوری رژیم! بیایید یک سازمان ملی کارگران و کمیته‌ی مبارزه تشکیل دهیم!
تمامی این بخش‌ها، در حالی که به بیان خواسته‌های خود می‌پردازند، مبارزه‌ی خود را با سرنگونی رژیم می‌آمیزند. خیزش انقلابی ضد رژیم، که به صورت خودجوش به وجود آمد، هم چنین تمامی عاملان سیستم استثماری سرمایه‌داری را هدف قرار می‌دهد. توده‌های هماهنگ مردم بنیانگذاران نظام برژوازی، از جمله اصلاح طلبان و سلطنت طلبان را نیز در کنار جمهوری اسلامی هدف قرار میدهند چرا که سود این گروه‌ها نیز در ادامه‌ی استثمار سرمایه‌دارانه است و در اوج بحران پیش آمده برای رژیم تنها به دنبال بهره برداری از خیزش مردم در جهت خواست خود هستند. آگاهی بیرون آمدن از زیر بار دیکتاتوری رژیم و سیستم استثمار سرمایه‌داری، که کارگران ایران به آن رسیده‌اند، در شعار «مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر» متبلور شده.
ما اتحادیه‌ی بین المللی کارگران – بین الملل چهارم، به خیزش انقلابی کارگران ایران علیه دیکتاتوری، سرمایه‌داری، و رژیم ضد انقلاب جمهوری اسلامی درود می‌فرستیم و حمایت همه جانبه‌ی بینالمللی خود را اعلام می‌داریم.
ما باور داریم که پایه‌ای ترین عنصری که که به جنبش افراد کارگر ایران خاصیت انقلابی می‌دهد این است که توده‌های هماهنگ شروع به سازماندهی خود با تشکیل شوراهای کارگری و کمیته‌های محلی کرده‌اند. مبارزات طبقاتی ایران، که تجربه‌ی شوراها را در سال ۵۸ و در سال‌های ۹۶ تا ۹۹ در جریان اعتصابات کارگری داراست، همچنان در تلاش است که قدرت دوگانه‌ی هسته‌های اولیه‌ی خود را علیه دیکتاتوری با استفاده از این تجربیات ایجاد کند.
ما بر این باوریم که ایجاد و توسعه‌ی این سازمان‌ها از اهمیت حیاتی‌ای برای استمرار مبارزات زنان، جوانان، طبقه‌ی کارگر، کردها، بلوچ‌ها، آذری‌ها، عرب‌ها، و تمامی طبقات ستمدیده برخوردار است. روند انقلابی همچنین نیازمند ایجاد و گسترش خود-سازماندهی‌ها و دفاع از خود متحد کارگران در مقابل فشار و خشونت اعمال شده توسط رژیم آخوندهاست. به هم پیوستن این سازمان‌ها حول هماهنگی ملی و رساندن آن به نقطهای که قادر به سازماندهی اعتصاب همگانی باشد در سرنگونی جمهوری اسلامی نقشی تعیین کننده دارد.
به عنوان اتحادیه‌ی بینالمللی کارگران- بین الملل چهارم، بر این باوریم که این سازماندهی باید طی حرکتی انقلابی صورت گیرد تا توان بیرون آمدن مردم از زیر یوغ دیکتاتوری و استثمار سرمایه‌داری را فراهم آورد. از این رو مبارزه برای ساخت رهبری سوسیالیست انقلابی برای اطمینان از نتیجه‌ای همسو با انتفاع طبقه‌ی کارگر لازم می‌نماید. همچنین تلاش برای ایجاد مجمع مستقل قانون اساسی که اساس جمهوری اسلامی را به زباله دان تاریخ بفرستد و بنایی نو برای مطالبات زنان، طبقه‌ی کارگر، و مردم ایجاد کند الزامی است.
ما، اتحادیه‌ی بین المللی کارگران- بین الملل چهارم، به حمایت بی قید و شرط از مبارزه‌ی کارگران ایران، زنان، جوانان، طبقه‌ی کارگر، کردها، بلوچ‌ها، آذری‌ها، عرب‌ها، و تمام طبقات ستمدیده، تا زمان رهایی از دیکتاتوری و سرنگونی رژیم ادامه میدهیم.
برای پیروزی این خیزش انقلابی، ما، اتحادیه‌ی بین الملل، اتحادیه‌ها، سازمان‌های زنان و جوانان، احزاب سیاسی که با اهداف دموکراتیک برقرار هستند، و احزاب سوسیالیست جهان را به حمایت بینالمللی فرا می‌خوانیم. ما از آن‌ها دعوت می‌کنیم تا در تمام جهان تظاهرات متحدی را در مقابل سفارت‌ها و کنسولگری‌ها و خیابان‌ها سازمان دهند.
در این راه مبارزه باید در جهت تشکیل دولتی کارگری باشد تا به رهایی مطلق از رژیم، سیستم استثمار سرمایه‌داری، و امپریالیسم منتج شود و از پیروزی طبقه‌ی کارگر و تمامی طبقات ستم دیده محافظت نماید.
اتمام جرم انگاری جنبش‌ها و صدور حکم اعدام!
آزادی فوری تمامی زندانیان!
اتمام ستم مذهبی، خشونت مردسالارانه، و استثمار سرمایه داری علیه زنان و جامعه‌ی کوییر!
حذف قانون حجاب اجباری!
اتمام دیکتاتوری رژیم آخوندها!
اتحادیه‌ی بین المللی کارگران – بین الملل چهارم
۱۹ نوامبر ۲۰۲۲
